Zespół Szkół Ogólnokształcących nr 1 w Raciborzu

22 listopada 2018 roku na Zamku Piastowskim w Raciborzu odbyła się raciborska konferencja dedykowana zabytkom „ZOBACZ-ZNAJ-ZACHOWAJ”. Konferencja zorganizowana została przez Zamek Piastowski w Raciborzu, powiat raciborski oraz Urząd Miasta Racibórz i została wpisana w obchody Europejskiego Roku Dziedzictwa Kulturowego. Partnerami w organizacji wydarzenia były także Liceum Plastyczne, działające w ZSO nr 1, Muzeum w Raciborzu, Państwowa Wyższa Szkoła Zawodowa w Raciborzu, Raciborskie Centrum Kultury, Powiatowe Muzeum Ziemi Głubczyckiej, Stowarzyszenie Odra 1945, Studenckie Koło Naukowe Fotografii Artystyczne FOTON oraz Deutsche Gesellschaft für Photographie e.V.

W konferencji uczestniczyli uczniowie Liceum Plastycznego, a także innych szkół z Raciborza, przedstawiciele władz powiatowych, urzędów, badacze, nauczyciele. W ramach konferencji można było wysłuchać wykładów na tematy związane z szeroko pojętym dziedzictwem kulturowym, m. in. o odbudowie ratusza w Głubczycach, badaniach archeologicznych nad średniowiecznymi fortyfikacjami w Raciborzu czy termomodernizacji budynków zabytkowych.

Nasza szkoła również aktywnie włączyła się w konferencję. Dr Gabriela Habrom-Rokosz przygotowała wystawę fotografii „Detal w architekturze – pomiędzy dokumentem a kreacją” oraz wygłosiła krótki wykład na ten temat prezentując bogaty slajd show. Na wystawie zaprezentowano prace autorstwa dr Habrom-Rokosz, uczniów i absolwentów Liceum Plastycznego oraz członków Koła Naukowego Fotografii Artystycznej FOTON. W sesji popołudniowej dr Katarzyna Kwiotek, nauczyciel historii sztuki w Liceum Plastycznym, zaprezentowała wykład na temat galerii z okazji Tysiąclecia Chrztu Polski w kościele Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny w Raciborzu.

Zapraszamy do zapoznania się z galerią zdjęć z konferencji autorstwa Agaty Wojtowicz, Kasandry Lipińskiej i Gabrieli Habrom-Rokosz, a także z informacjami na temat wystawy fotografii, które nadal można oglądać na wystawie na Zamku Piastowskim.

Detal w architekturze średniowiecznej, między dokumentem fotograficznym a kreacją.

Komentarz do wystawy fotografii.

dr Gabriela Habrom-Rokosz

Fotografia, jako jedyna spośród wielu dyscyplin sztuki, egzystując wyłącznie w konfrontacji z rzeczywistością, umożliwia tworzenie obrazów będących świadectwem minionego czasu. Posługując się światłem, jako narzędziem twórczym w ułamku sekundy rejestruje fakty, czy motywy wywołujące zachwyt obserwatora. Przez pryzmat obiektywu pozwala również dostrzec to, co dla ludzkiego wzroku jest niedostępne. Ujęte w kadrze ślady przeszłości w formie charakterystycznych detali (rozeta, witraż, portal, sklepienie, zwornik), wabią wzrok odbiorcy, zachęcając do głębszych studiów nie tylko nad samą formą estetyczną, ale również głęboką treścią odnoszącą się do stylu danej epoki.

Prezentowane na wystawie wielkoformatowe fotografie detali architektonicznych wybranych zabytków powiatu raciborskiego nawiązują do czasów w których dużą wagę przywiązywano do symboli i harmonii. Detale te, będące dziełem średniowiecznych budowniczych dla współczesnego fotografika stanowią wspaniałą przestrzeń doznań estetycznych i twórcze wyzwanie. Matematyczna doskonałość konstrukcji w dialogu z mistyką światła gotyckich katedr miała ogromny wpływ na poczucie piękna. W swojej myśli filozoficznej św. Tomasz z Akwinu, wskazuje na trzy warunki piękna: pełnię, czyli doskonałość rzeczy, właściwe proporcje, czyli harmonię oraz blask. Ten szczególny blask wywołany mistycznym światłem witraży w średniowiecznych obiektach łączy w sobie aspekt duchowy z ludzkim, dotykając istoty obrazu fotograficznego (światła obrazu), jako odniesienia do faktycznego istnienia rzeczy.

Wnikliwa obserwacja rzeczywistości odsłania krok po kroku tajemniczą rolę światła. Ono to, zamknięte w kadrze w konfrontacji z cieniem podkreśla wyjątkowość formy będącej dokumentem, świadectwem talentu twórcy (budowniczego, konstruktora), ale przede wszystkim staje się źródłem inspiracji. Fotografik w procesie twórczym pędzlem światła maluje obrazy będące lustrem jego wrażliwości. Artysta ten, jako świadomy obserwator zmiennej rzeczywistości, kieruje się wiedzą, swoim doświadczeniem ale przede wszystkim pasją odkrywania. Poszukując odpowiedniego motywu dla nadania mu ponadczasowej formy kreuje on nową rzeczywistość (obraz fotograficzny) na fundamencie detalu, stanowiącego historyczny dokument.