Zespół Szkół Ogólnokształcących nr 1 w Raciborzu

Efekt można było zobaczyć już dzisiaj, 26 września 2022 roku, podczas uroczystego oddania obiektu do użytku.

Minister Michał Woś, Poseł Gabriela Lenartowicz, Poseł Adam Gawęda oraz Starosta Raciborski Grzegorz Swoboda w obecności członków zarządu Powiatu Raciborskiego, radnych powiatowych, przecięli czerwoną wstęgę, dokonując oficjalnego otwarcia auli.

Wśród szacownych gości nie zabrakło Wicestarosty Marka Kurpisa oraz Wiceprzewodniczącego Rady Powiatu Władysława Gumieniaka..

To wyjątkowe wydarzenie było zwieńczeniem wielomiesięcznych starań Dyrektor Marzeny Kacprowicz, która traktując zabiegi renowacyjne jako sprawę niezwykle ważną i pilną, pozyskała – dzięki finansowej mobilizacji Ministra Michała Wosia i Starosty Grzegorza Swobody – środki z Rządowego Funduszu Inwestycji Lokalnych, Powiatu Raciborskiego oraz Lasów Państwowych. Łączna kwota dofinansowania wyniosła około 800 tysięcy zł – w tym ponad 24 tysiące zł zapewnił Powiat Raciborski.

Dyrektor Marzena Kacprowicz dużą rolę w przywróceniu dawnego blasku auli przypisała wymienionym prominentom, których działania pozwoliły sfinansować prace remontowo-konserwatorskie. Podkreśliła, że bez wsparcia Ministra Michała Wosia i Starosty Grzegorza Swobody, w chwilach zmagań z codziennymi trudnościami, nie udałoby się – w tak krótkim i trudnym czasie – uczynić tak wiele, by nadać temu przedsięwzięciu realny kształt. Zaznaczyła, że szansa na realizację tego największego i najbardziej wyczekiwanego, inwestycyjnego marzenia pojawiła się, gdy zamysł i determinacja, zrozumienie i troska o dobro publiczne – znalazły wspólne ujście.

Dyrektor w swoim wystąpieniu złożyła podziękowania wykonawcom Pawłowi Dudzie i Kamilowi Dudzie, którzy uczynili wszystko, by wnętrze nie utraciło niczego ze swojej estetyki.

Słowa wdzięczności skierowała również do pań Magdaleny Sczyrby i Marii Olejarnik za architektoniczną i konserwatorską empatię. Za dochowanie wierności pierwotnemu projektowi, znalezienie kompromisu między wartościami zabytkowymi – niemierzalnymi, stanowiącymi dziedzictwo ZSO nr 1- a wartościami utylitarnymi – konkretnymi, spełniającymi jego potrzeby.

W swojej narracji Dyrektor podkreśliła, że wprowadzone modyfikacje (m.in. renowacja stolarki, wymiana oświetlenia, sprzętu elektrycznego, multimedialnego i nagłośnieniowego) pozwoliły obiektowi dać drugie, olśniewające życie. Na nowo stać się prawdziwą sceną najważniejszych uroczystości w życiu szkoły i nie tylko, dostosowaną organizacyjnie do wydarzeń kulturalnych i widowiskowych, konferencyjnych i wystawienniczych, edukacyjnych i społecznych. Nadmieniła, że wszyscy jesteśmy nie tylko depozytariuszami historii auli, ale również współtwórcami nowych jej znaczeń.

Do wypowiedzi Dyrektor nawiązali w swoich przemówieniach zaproszeni goście: Minister Michał Woś, Poseł Gabriela Lenartowicz, Poseł Adam Gawęda oraz Starosta Grzegorz Swoboda, gratulując realizacji przedsięwzięcia. Szczególną rolę przypisali działaniom Dyrektor Marzeny Kacprowicz, która uczyniła wiele, aby usłyszeć „tak” na każdym etapie realizacji projektu.

Uroczystość uzupełniły znane kompozycje w wykonaniu Wiktorii Szebel i Sandry Czuraj, uczennic klasy trzeciej i czwartej, które z umiejętnością delikatnego poruszania emocjami, zapisanymi między dźwiękami, wprowadziły gości w wyjątkowy nastrój. Akompaniamentu wokalnego użyczyła Natalia Ignacy, w aranżacji instrumentalnej młodzieży ZSO nr 1: Marty Plury, Pauliny Sciborski, Hanny Gruchel, Wiktorii Kuroczik, Mateusza Mekhanika, Emmy Kschuk i Michała Sobczaka.

O jakość brzmienia oraz jego spójność z wokalem i instrumentami zadbali szkolni realizatorzy dźwięku: Karol Wilczek, Bartosz Adamek i Jan Lechoszest.

Zwieńczeniem uroczystości było zwiedzanie oddanej do użytku profesjonalnej pracowni graficznej, wyposażonej w konieczny zestaw komputerowy umożliwiający, młodzieży Liceum Plastycznego,  tworzenie koncepcji i ich realizację.

Dzisiejsza uroczystość, będąca esencją porozumienia i wspólnej troski o nadanie nowej jakości auli, to – przede wszystkim – wyraz odpowiedzialności i solidarności finansowej (państwowej i samorządowej), które stały się – dla tego najważniejszego wyznacznika tożsamości szkoły – szansą. Jedyną i (nie)ostatnią.