Zespół Szkół Ogólnokształcących nr 1 w Raciborzu

Już pierwszego dnia, na dobry początek, wjechaliśmy na wzgórze Kahlenberg. Z tego właśnie miejsca w 1683 roku król Polski Jan III Sobieski dowodził zwycińęską bitwą o Wiedeń z Turkami. Na znaczenie polonii wskazują liczne miejsca na wzgórzu, jak chociażby izba  upamińętniająca zwycińęstwo polskie w Odsieczy Wiedeńskiej oraz tablica upamińętniająca wizytńę papieża Jana Pawła II w 1983 roku.  Naszym kolejnym celem była galeria sztuki „Albertina”, w której znajdują sińę mińędzy innymi najwińększe i najcenniejsze światowe zbiory grafik, a wśród nich „Zając polny” Dürera oraz cykl szkiców. Nastńępnie krótka chwila, by odpocząæ w Stadtpark oraz zrobiæ sobie pamiątkowe zdjńęcie przy złotym pomniku Johanna Straussa, i wyruszyliśmy podziwiaæ wiedeńskie kościoły. Oczywiście jazda metrem była również niemałą atrakcją. Wieczorem natomiast, nadeszła chwila, której każdy z wycieczkowiczów wyczekiwał z utńęsknieniem – naszym ostatnim przystankiem był bowiem… Prater!

We wtorek 7 czerwca, głównym naszym celem był Belweder. Zachwycił wszystkich ogrodem w stylu francuskim, w którym dzińęki małym, krńętym uliczkom zrobionym z krzewów można było sińę doprawdy zgubiæ jak w labiryncie! Nastńępnie przeszliśmy do naszego właściwego celu, jakim był Belweder, w którym podziwialiśmy liczne dzieła sztuki z „Pocałunkiem” Gustawa Klimta na czele. Prńędko doszliśmy do Biura Organizacji Narodów Zjednoczonych, gdzie na jednej ze ścian dumnie prezentował sińę wizerunek naszego rodaka – Mikołaja Kopernika. Nastńępnie przeszliśmy do ogrodu w Schönbrunnie, gdzie szybkim marszem przewńędrowaliśmy na samo wzgórze, by zobaczyæ barokową glorietńę. Po godzinie 21 wkroczyliśmy w wiedeńskie nocne życie. Do miejsca noclegowego wróciliśmy jednak przed wybiciem północy. Przeszliśmy tego dnia Wiedeń wszerz i wzdłuż, a  obolałe nogi wraz z odciskami potwierdzają pogłoskńę, że tego dnia pokonaliśmy ok… 30 km!

Ostatniego dnia, wszyscy rześcy i wyspani – po nocnej eskapadzie- wyruszyli odkrywaæ zakamarki wiedeńskiego ratusza oraz budynku opery. Nie omieszkaliśmy zajrzeæ do „ogrodu różanego”, a także do Ogrodu Zamkowego, by podziwiaæ pomnik Mozarta. Po przerwie obiadowej, z pełnymi brzuchami przeszliśmy do Skarbca Cesarskiego. Naszym oczom ukazały sińę kosztowności, bńędące niegdyś własnością Habsburgów (wśród nich „róg jednorożca”, o długości prawie 2,5 m), insygnia królewskie, a także włócznia św. Maurycego. Nastńępnie nadszedł czas na… pamiątki! Co niektórzy zdecydowali sińę na skosztowanie tortu Sachera – najbardziej popularnego wypieku wiedeńskiego.

Niestety, wszystko co dobre, szybko sińę kończy. Tak i my musieliśmy pożegnaæ zachodzące słońce „nad pińęknym, modrym Dunajem”. Nie pozostało nic innego, jak wspominaæ pińękno stolicy, cieszyæ sińę ze zrzucenia – dzińęki nieustannemu marszowi – zbńędnych kilogramów  oraz braæ sińę za wywoływanie zdjńęæ .

Katarzyna Donat