Społeczność naszej szkoły pogrążona jest w żałobie.
Pani Joanna Karkocha, wieloletnia nauczycielka matematyki w ZSO nr 1, zmarła 8 grudnia 2023 roku.
Nasza szkoła była od 1990 roku Jej pierwszym i jedynym miejscem pracy.
Panią Joannę Karkochę wspominają koleżanki-nauczycielki:
Asia od początku dała się poznać jako wyjątkowa nauczycielka. Nauczanie miała we krwi, z łatwością potrafiła tłumaczyć zawiłości matematyki. Słynęła z równego i sprawiedliwego traktowania uczniów. Legendarna wprost była Jej obowiązkowość i pracowitość.
Podziwiałyśmy Jej wiedzę, umiejętności i konsekwencję. Była wymagająca, ale najwięcej zawsze wymagała od siebie.
Była nie tylko pasjonatką matematyki, ale – o czym niewielu wiedziało – uwielbiała literaturę i film. Posługiwała się piękną polszczyzną, zaskakiwała dowcipnymi puentami. Była estetką, dbała o swój wizerunek – w pracy elegancko ubrana, w szpilkach i w sukienkach.
Zawsze mogłyśmy liczyć na Jej wsparcie, obiektywną opinię i mądrą radę. Miałyśmy ogromne szczęście, że mogłyśmy razem z Nią pracować i od Niej się uczyć.
Odeszła nagle, pozostawiając po sobie pustkę. Bardzo nam Jej brakuje…
Panią Joannę Karkochę wspominają absolwenci z roku 1999:
Ludzie formatu Pani Joanny Karkochy nie rodzą się na kamieniu. Mieliśmy zaszczyt, że była naszą wychowawczynią i nauczycielką matematyki.
Pozwalała nam popełniać błędy i uczyła, jak je naprawiać. Czuliśmy, że jest w pobliżu, gotowa udzielić wsparcia, nawet jak narozrabialiśmy i trzeba nas było ratować z opałów.
Dziękujemy za symboliczne sprowadzenie nas do wspólnego mianownika. Dla naszej Wychowawczyni nie było lepszych i gorszych uczniów. Traktowała nas wszystkich równo i to podejście ponieśliśmy dalej w świat.
Dziękujemy za wspaniałe lekcje matematyki. Dzięki nim poradziliśmy sobie na uczelniach wyższych, ale i w życiu codziennym.
Cieszyliśmy się, że spotkamy się w maju przyszłego roku na 25-leciu matury. Pozostanie nam wspomnienie spotkania w czerwcu 2019 roku. Pani Karkocha po dwudziestu latach od matury pamiętała każdego i każdą z nas. Dopytywała o nasze losy i wciąż można było liczyć na jej ciepłe słowo i radę.
Kochana Pani Profesor,
nie mówimy “Żegnaj!”. Mówimy “Do widzenia!”.
Pozostanie Pani na zawsze w naszych myślach i sercach.
Dziękujemy, że część drogi życia mogliśmy przejść razem.
Klasa mat.-fiz., rocznik 1995-1999
Pragniemy dołączyć do tego wspomnienia kilka wybranych komentarzy, które zostały umieszczone w mediach społecznościowych pod informacją o śmierci Pani Joanny Karkochy.
W sercu życia tkwi świadomość przemijania, że czas nieuchronnie zabiera od nas najbliższych. Często jednak zapominamy o tej prawdzie, gdy myślimy o nauczycielach, tych, którzy nas ukształtowali. Wydają się oni być niezmiennym fundamentem naszego życia, trwałymi jak wspomnienia ze szkolnych lat. Dzisiaj jednak, z bólem przyjmujemy, że już nigdy nie zapukamy do drzwi klasy Pani Karkochy, by porozmawiać o tym, co przyniósł nam los. To bolesna strata, lecz jej wpływ, nauczanie i niezatarte wspomnienia, pozostają z nami, jako bezcenny dar, który będzie niezmiennie prowadził nas przez dalsze ścieżki życia. /Jakub Giemza/
Ojej!!!! Była super nauczycielką! Zawsze do wszystkich mówiła pełnym imieniem, zawsze mnie to urzekało. /Michał Klyszcz/
Cudowny pedagog , bardzo dobry matematyk. /Ania Krybus/
Nasza ukochana Pani Profesor 
/Asia Dz/, wspaniała Wychowawczyni /Anna Yoi/
Śmierć przyszła niespodziewanie, niechciana, za wcześnie, przekreślając Twoje Asiu plany i marzenia. W ten grudniowy dzień żegnamy Cię nasza droga Koleżanko, Przyjaciółko, wspaniała Nauczycielko. Będziesz żyła w naszej pamięci zawsze… /Teresa Węgrzyn/
Jestem wdzięczna Asi za moją córkę. /Halina Kwiecień/
